Աստված վրեժխնդիր է իր սեփականը
Ղուկաս 17: 2 «Ավելի լավ էր նրա համար, որ իր պարանոցից կախված էր մի տրտմություն քար, եւ ծովը ներխուժեց, քանզի նա պետք է վիրավորեր այս փոքրիկներից մեկին»:
Աստված անձամբ իր երեխաների վրա հալածում է: Գործք 9: 4-ում Հիսուսը Սավուղին հայտնվեց Դամասկոս ճանապարհի վրա եւ խոսեց նրա մասին, որ սատանան իր հալածանքների մասին ասաց. «Սավուղ, Սավուղ, ինչու ես ինձ հալածում»: Սողոսը ուղղակիորեն չէր հալածում Հիսուսին, բայց հալածում էր Նրա սրբերին: Սակայն Հիսուսն ասաց. «Ինչու եք հալածում ինձ»:Դատաստանի դեմ, ովքեր Աստծո զավակներին հալածող են, միշտ չէ, որ ժամանակին չեն անցնում իրենց վնասը կանխելու համար, բայց քանի որ այս նախազգուշացումը շատ հստակ է, Աստված վրեժխնդրելու է իր սեփական (Հռոմեացիներ 12.19):
Թող Աստված, ով պաշտպանի մեզ, հավատի հարց է: Եթե չկա Աստված, որը տղամարդկանց հաշվի չի առնի իրենց գործողությունների համար, ապա մյուս այծը դարձնելը ամենավատ բանն է, որ մենք կարող էինք անել: Բայց եթե կա մի Աստված, որը խոստանում է, որ վրեժխնդրությունն իրն է, եւ նա կվճարի, ապա հարցերը մեր սեփական ձեռքերով վերցնելը ցույց է տալիս Աստծո հանդեպ հավատի պակասը եւ Նրա անարատությունը:
Մենք չպետք է հարցերը վերցնենք մեր սեփական ձեռքերում եւ պաշտպանենք մեզ:«Վրեժխնդրությունն իմն է, ես կվերադառնամ, ասում է Տերը» (32: 35-36-ից, Հռոմեացիներ 12:19, Եբրայեցիներ 10.30): Ձգտելով արդարացնել ինքնուրույն, ցույց է տալիս, որ Աստծու հանդեպ հավատը պակասում է այս խոստումը: Այն նաեւ ցույց է տալիս հոգեւոր «մոտեցումը», որը միայն նայում է ներկայիս պահերին `փոխարենը հավերժության տեսնելու համար:
Նույնիսկ Քրիստոսը չի եկել աշխարհը դատապարտելու եւ նրանց դեմ մեղք չգործադրելու, նույնիսկ այդպես էլ մեզ տրվեց հաշտեցման նույն նախարարությունը: Նրանց համար, ովքեր չեն ստանում սերը, մենք տարածում ենք նրանց, այլ ավելի շուտ օգտվելով մեզանից, «մեր մյուս այտին դարձնելու համար», Աստված հատուցի:
No comments:
Post a Comment